Ο ΕΟΣ Αλμυρού στη Κορυφή του Ολύμπου

Μια προγραμματισμένη, 3ήμερη εξόρμηση είχαμε για τα μέλη του ΕΟΣ Αλμυρού στις 19-20-21 Αυγούστου 2011. Προορισμός μας ο μυθικός Όλυμπος και οι κορυφές του. Η μετάβαση της 8μελούς ομάδος του συλλόγου έγινε με τα Ι.Χ. αυτοκίνητα, μέσω Λιτοχώρου και η διαδρομή που ακολουθήθηκε ήταν από Γκορτσιά (1.130μ.) – Μπάρμπα – Πετρόστρουγκα – Σκούρτα (2.476μ.) – Λαιμός – Πέρασμα Γιόσου – Οροπέδιο Μουσών – Καταφύγιο Γ. Αποστολίδη (2.700μ.), μια ιδιαίτερα απαιτητική ανάβαση 16Κm περίπου & με υψομετρική διαφορά 1.600μ.

Παρασκευή πρωί (09:15) η ορειβατική μας ομάδα είναι έτοιμη να ξεκινήσει την ανάβασή της, με όρεξη & ενθουσιασμό, ιδιαίτερα για τις νέες συμμετοχές που θα ανέβουν πρώτη φορά στον Όλυμπο, φορτωμένοι με τα σακίδια των 50 & 60 λίτρων, που όμως μοιάζουν σαν «μαθητικά» στις πλάτες μας! η δύναμη & η προσμονή τα έχουν ελαφρύνει… Η διαδρομή μια συνεχής ανηφόρα, κάθε 35 λεπτά περίπου μικρή στάση για νερό, στάση για «κολατσιό» στη Πετρόστρουγκα (11:50) στα 1.950μ. Από εκεί & μετά μας περιμένει μια πιο δύσκολη ανάβαση μέχρι τα «Σκούρτα» (2.476μ.). Τα πανύψηλα Ρόμπολα μας προσφέρουν τη σκιά τους αλλά από ένα σημείο & μετά ο ήλιος θα μας «συνοδεύσει» μέχρι το καταφύγιο του Αποστολίδη. Στις 14:10 περπατάμε στο «λαιμό» ένα από τα ομορφότερα κομμάτια της διαδρομής μας, απίστευτη θέα! Το πέρασμα του «Γιόσου» μπροστά μας & σε λίγο θα είμαστε στο οροπέδιο των Μουσών. Μας «πήρε» 6 ώρες να φτάσουμε στο προορισμό μας, στο καταφύγιο του «Γ. Αποστολίδης» (2.700μ.) που θα είναι η βάση των εξορμήσεών μας σε αυτό το 3ήμερο. Μετά την απαραίτητη ξεκούραση & την τακτοποίησή μας στο καταφύγιο, το πρόγραμμα περιλαμβάνει μια περιήγηση στο οροπέδιο των Μουσών & ανάβαση στη πιο κοντινή μας κορυφή, του Προφ. Ηλία (2.803μ.) Έτσι θα «τελειώσει» η 1η μας μέρα με το καταφύγιο να μας υποδέχεται για την υπόλοιπη βραδιά. Κουβέντα, ορειβατικές ιστορίες & αστεία θα γεμίσουν τη βραδιά μας, πολλοί οι φίλοι συνορειβάτες εκεί, θα είναι ακόμα περισσότεροι την επόμενη βραδιά που θα έχουμε πληρότητα 100%. Ίσως τελικά οι Έλληνες να έχουν κάνει κομμάτι της ζωής τους το βουνό, τις κορυφές, τη φύση, την ορειβασία & ορεινή πεζοπορία, θα δείξει…

Σάββατο, 20.08.2011, πρωινό ξύπνημα στις 07:00, η Κατερίνα «έχει» πρωινό για όλους (εκ του καταφυγίου). Στις 08:30 είμαστε έτοιμοι να εκκινήσουμε για τη «κατάκτηση» των κορυφών του Ολύμπου, με ιδανικές καιρικές συνθήκες, θα είναι μια ηλιόλουστη μέρα, ο Δίας (το πρόσωπό του είναι σχηματισμένο στο Στεφάνι & παρακολουθεί) μας έκανε το χατήρι… Πιάνουμε τα Ζωνάρια & περνάμε μπροστά απ΄ το Στεφάνι με προορισμό το «Λούκι» του Μύτικα που θα μας οδηγήσει στη ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, τη κατοικία των Ολύμπιων θεών! Στις 09:10 θα αρχίσει η ανάβασή μας για τη κορυφή, μέσα από το Λούκι (μόλις 250μ. το σκαρφάλωμα αλλά μοιάζει αιώνας), δύσκολη & απαιτητική ανάβαση, θέλει μεγάλη προσοχή, ανάσες, αυτοσυγκέντρωση, απαραίτητο το κράνος, οι πιο έμπειροι θα είναι μπροστά, στη μέση & στο τέλος για να βοηθήσουν τους «καινούργιους». Και ναι, σε 40 λεπτά θα είμαστε στη κορυφή του Ολύμπου & της Ελλάδος, το ξακουστό Μύτικα ή Πάνθεον, εκεί στα 2.918μ. στη στέγη της Ελλάδος. Όσες φορές & αν ανέβεις σε αυτή τη κορυφή, πάντα κάτι νέο, καινούργιο θα έχεις να νιώσεις… δέος, θαυμασμός, γαλήνη, υπερηφάνεια! πολλά τα συναισθήματα, ακόμα πιο πολλές οι φωτογραφίες, (η σημαία του συλλόγου θα κυματίσει εκεί) θα εξασκήσουμε & τα αγγλικά μας! γιατί εκεί στη κορυφή συναντήσαμε Τσέχους, Βούλγαρους, Ιταλούς, πολυκοσμιά σε ένα τόσο ψηλό σημείο! Γράψαμε & στο βιβλίο, έτσι για να θυμούνται όλοι ότι & οι επτά (7) από τον ΕΟΣ Αλμυρού που ανέβηκαν στη κορυφή ήταν ΥΠΕΡΟΧΟΙ!

Όμως η ώρα κοντεύει 11:00, ήδη πολύς κόσμος ανεβαίνει για τη κορυφή από τη Κακιά Σκάλα. Η «Κακόσκαλα» είναι το επόμενο δύσκολο μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε - θα συνεχίσουμε για να πάμε στην απέναντι κορυφή της Σκάλας (2.870μ.) Τη Κακόσκαλα αν τη δεις από απέναντι σίγουρα θα σε φοβίσει, όμως τα σημάδια και η εμπειρία της ομάδος με ασφάλεια θα μας κατεβάσουν & ανεβάσουν το μονοπάτι & θα μας οδηγήσουν στη κορυφή της Σκάλας (4η ψηλότερη) στις 12:00.

Επόμενος προορισμός μας η κορυφή «Σκολιό», η 2η ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου. Εδώ είναι τα εύκολα, ορεινή πεζοπορία μέσα στο μονοπάτι που δεξιά του έχει τα «Καζάνια» - το απόλυτο κενό- και απέναντί μας να φαίνεται ο κορυφή του Αγίου Αντωνίου. Στις 12:45 είμαστε στο Σκολιό (2.911μ.), εκπληκτική – φανταστική θέα, αριστερά από το Στεφάνι φαίνεται το καταφύγιό μας, ο Προφ. Ηλίας, το Αιγαίο, πίσω μας η Ελασσόνα, πιο κοντά μας πλέον ο Αγ. Αντώνης. Ίσως είναι το καλύτερο σημείο για να αντιληφθεί κάποιος & να θαυμάσει τη μοναδικότητα του Ολύμπου, την «αρχιτεκτονική» του, την αρμονία του τόπου αυτού, ένα αληθινό μνημείο της φύσης! Η ώρα επιβάλει ξεκούραση & φαγητό γιατί η συνέχεια θα έχει πολύ περπάτημα…

Στις 13:15 θα ξεκινήσουμε να κατεβαίνουμε με προορισμό τα Ζωνάρια (από τη διασταύρωση που ανεβαίνει απ’ το καταφύγιο του Ζολώτα) αλλά θα κάνουμε μια στάση στη χιονότρυπα που υπάρχει στο δρόμο μας για να κατέβουμε μέσα της (δεν είναι δα και τεράστια) και να πιάσουμε το «βρυκολακιασμένο» χιόνι (έτσι το ’λεγαν οι παλιοί). Σε αυτή μας τη πορεία θα συναντήσουμε και τις ταμπέλες των μονοπατιών: Ο2 (διεθνές) που μέσω Αγ. Αντωνίου συνεχίζει για Κίσσαβο & από εκεί καταλήγει στο Πήλιο, καθώς του Ε3 (εθνικό) που μέσω Ελασσόνας οδηγεί στα Πιέρια Όρη. Στις 14:55 είμαστε έτοιμοι να διασχίσουμε τα Ζωνάρια, 1 ώρα ανηφορική πορεία και τερματισμός στο καταφύγιό μας.

Μετά από 7h & 30min περιήγησής μας στο βουνό των μυθικών θεών δικαιούμαστε να ξεκουραστούμε για την επόμενη μέρα διότι μας έχει απομείνει η ανάβαση στη κορυφή στο Στεφάνι και να «καθίσουμε» & εμείς στο θρόνο του ΔΙΑ!

Κυριακή, 21.08.2011, (07:15) ο Δίας μάλλον δεν θέλει να καθίσουμε στο θρόνο του… σήμερα η ομίχλη έχει καλύψει τα πάντα! τόσο πυκνή που στα 10 μέτρα δεν φαίνεται τίποτα! υπομονή & περιμένουμε. Και ναι στις 08:30 ο ήλιος θα λαμπιρίσει, το τεράστιο πέπλο ομίχλης θα εξαφανιστεί & εμείς θα ξεκινήσουμε για τη τελευταία μας κορυφή. Πάνω από μισή ώρα διήρκησε η ανάβασή μας για το Στεφάνι (2.908μ.) το μονοπάτι σε πολλά του σημεία είναι εκτεθειμένο με «χαλικάκι» και ψιλό χώμα, ίσως γι’ αυτό & οι περισσότεροι ορειβάτες κατευθύνονταν για το Μύτικα. Εμείς πάντως τα καταφέραμε και «θρονιαστήκαμε» στο Στεφάνι! Το να περπατήσεις στο Στεφάνι, έχοντας στα αριστερά σου τα Καζάνια – το απόλυτο κενό – και στα δεξιά σου τα Ζωνάρια & το οροπέδιο των Μουσών, είναι ότι πιο εντυπωσιακό αλλά & επίφοβο θα συναντήσει κανείς στον Όλυμπο. Όμως «ο φόβος φυλάει τα έρμα» και πάντα με δύναμη, σύνεση και πειθαρχία θα ανεβούμε & πάλι σε τούτη τη κορυφή. Εύκολη η κατάβαση, γρήγορη, ικανοποίηση στην ομάδα για το στόχο των πέντε (5) κορυφών, παίρνουμε το δρόμο για το καταφύγιο.

Στις 12:50 με αφετηρία τούτη τη φορά το καταφύγιο, η ορειβατική μας ομάδα ήταν έτοιμη να πάρει το δρόμο της επιστροφής. Δεν ξέρω αν όλοι μας «χορτάσαμε» αυτό το 3ήμερο, το σίγουρο όμως είναι ότι οι εμπειρίες ήταν πολλές, οι εικόνες πολύ περισσότερες. Όλοι αισθανόμαστε περίφημα, «γεμάτοι», ικανοποιημένοι, σχεδόν σαν σε νιρβάνα! Ακόμα & για τα μέλη αυτής της ομάδος που θα «γράψουν» την 8η ανάβασή τους στον Όλυμπο… Μήπως τελικά τούτο το βουνό έχει όντως κάτι θεϊκό;

Μόλις 4h & 20min διήρκησε η κατάβασή μας, από το ίδιο μονοπάτι που ανεβήκαμε και στις 17:10 είμαστε έτοιμοι για την επιστροφή μας στον Αλμυρό.

Υγεία να έχουμε ΟΛΟΙ και του χρόνου στο ίδιο σημείο να ξαναβρεθούμε για άλλη μία «νέα» ανάβαση στον ξακουστό – μυθικό & μαγευτικό Όλυμπο. ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ!

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι συμμετείχαν οι: Αναστασόπουλος Κ, Γουργιώτης Κ, Ζαβός Χρ, Κοντούρης Χρ, Μελέτης Χρ, Μπόσινα Ειρ, Σταματίου Γ, Τσιάτσιου-Scot Jen. (όλοι μέλη του ΕΟΣ Αλμυρού).

 Για τον Ε.Ο.Σ. Αλμυρού

Ο Πρόεδρος – Χρ. Ζαβός

(ένας από τους συμμετέχοντες)